özel cips kola

çocukluğumuzun aptal oyunlarından.hakkaten çok kişi sevmezdi ama herkes uyardı bu olaya.

2 kişi aynı anda aynı lafı ederse, özel cips kola diyen kişi karşı taraftakini kitlemiş olur. başka birisi onun daını söyleyene kadar konuşamaz,konuşursa cips ve kola ısmarlar.

ne ısmarlayanını gördüm,ne bişeyini ama gereksiz bir detay olarak kalmış aklımda. yıllar sonra farkettim.

bide sonunda kilit derdik.o ne oluyosa artık...

biz nedense ozel kilit, cips, kola derdik . cocuktuk iste sacma seyler yapıyorduk kimse bir sey demiyordu.

"cipsi kola" diyeni de vardır ki hala aklıma geldikçe kıl olurum.orada i ne oluyosa artık...

bir de saç tutma riteli vardır.özel cips kola kilit denip karşındakinin saçı tutulurdu.

şimdi düşününce kim uydurmuşsa hakikaten incelenesi biriymiş. hadi cipsi kolayı seviyormuş da acaba o başına "özel" kelimesini koymak nerden aklına gelmiş, nasıl uydurmuş bu oyunu ve ardından sürüklemiş bizleri, yüzbinleri, hatırlarım, durduk yere stres oluyorduk aynı anda bir şey deyince...
(bkz: kemikleri sızlasın cips kolacının)

konuşmamak için kendimizi kasardık,bi de konuşunca "sen güldürdün banane sayılmaz bi daha başlayalım" derdik.

ben ısmarlardım. ne güzel günlerdi. ha bir de bizim bi erik ağacı vardı. şişko murat eriğe dalarkene ağaçtan düşüp kolunu kırmıştı. nebahat teyzeden hiç söz etmiyorum bile. topumu kesmişti cadı karı.

(bkz: ben küçükken çok salaktım)

necati ne güzel hep konuşurdu ya özledim keratayı. sayesinde az cips yemedim.

(bkz: evcilik oynamak)

sadece "özel cips kola" demek yetmezdi, eğer "özel cips kola aramızda" denmezse, dışarıdan herhangi biri ismini söylediği zaman rahat rahat konuşabilirdi yakalanmış olan. "aramızda" dediğinde, sadece yakalayan ismini söylediğinde konuşabilirdi. öyle bi şeylerdi işte..